Česta je pojava stigmatizacije mladih aktivista koji djeluju u okviru religijskih institucija i organizacija, kao i uopšteno rada takvih organizacija širom svijeta, posebno kada su u pitanju islamske organizacije u neislamskim i sekularnim državama. Najčešće se sumnja na politikanstvo u religiji (u nekim slučajevima i radikalizam) ili religioznost u politici, što se karakteriše kao negativna vrijednost kako na individualnom, tako i na nivou kolektiva.
Ovom kampanjom nastojimo srušiti postojeće stereotipe i predrasude o štetnosti religije u politici odnosno u djelovanju pojedinaca za dobrobit kolektiva, kao i srušiti predrasudu o tome da religiozna osoba ne može da se bavi ‘’svjetovnim’’ stvarima kao što su doprinos zajednici kroz političko, društveno ili djelovanje neke druge prirode.
U okviru kampanje Media/tion, koja se bavi promocijom interreligijskog dijaloga i relevantnosti religije u sferi ljudskog djelovanja, u poseban fokus dolazi tema Aktivizam i religijske organizacije.
Ovom prilikom želimo podstaknuti mlade, religiozne ljude, koji djeluju u okviru nekih od religijskih organizacija, da govore o svome aktivizmu i radu tih organizacija.
U nastavku slijedi osvrt našeg sagovornika Senada ef. Heveševića, glavnog imama Medžlisa Islamske zajednice Osijek:
Moj rad i djelovanje vezani su u osnovi za Islamsku zajednicu u Hrvatskoj, kao vjersku zajednicu, i Centar za kulturu dijaloga, kao nevladinu udrugu čiji je osnivač Islamska zajednica u Hrvatskoj. Izravno područje djelovanja je Republika Hrvatska, a u lokalnom smislu, obnašam dužnost glavnog imama Medžlisa Islamske zajednice Osijek te moje područje djelovanja obuhvaća dvije županije, Osječko-baranjsku i Virovitičko-podravsku županiju.
Mlade osobe čine vrlo važan segment u oba pravca djelovanja i svakako su u fokusu rada i djelovanja. Cilj njihovog uključivanja u obredne, edukativne, organizacijske, volonterske i druge aktivnosti je jačanje njihovih kompetencija te spremnost za doprinos društvu u svakom smislu. Smatram da cjelovita osobnost izgrađena kroz aktivizam u mladoj dobi, čvrsto usidrena u svom identitetu, otvorena za suradnju i empatična prema potrebama društva oko sebe, živi život u punom smislu te riječi (uključujući i vjersku dimenziju).
Svakodnevni rad donosi brojne prilike koje su vezane za aktivizam u društvu. Tu svakako treba spomenuti projekt “Novi susjedi” koji provodi Centar za kulturu dijaloga u suradnji s Ministarstvom unutarnjih poslova RH, a tiče se integracije osoba s odobrenom međunarodnom zaštitom u hrvatsko društvu. Stalne aktivnosti poput susreta s predstavnicima drugih religija i drugim dionicima u društvu neizostavan su dio rada te se one provode od lokalne razine pa sve do državne i međunarodne razine poput različitih konferencija, druženja, seminara, okruglih stolova i slično.
Aktivizam u zajednici predstavlja način života jer je uloga religijskih institucija i organizacija najuže vezana za svakodnevne probleme, brige, uspjehe i druge životne situacije ljudi koji nas okružuju. Vjerska zajednica živi uz i kroz svoje pripadnike te šire društvo. Živimo iste probleme, zajednički tragamo za rješenjima i pomažemo u nevoljama, kao i preveniranju istih. Uloga religijske zajednice je upravo tu, na terenu, zbog rasprostranjene mreže prisustva kojom se dolazi do svih onih koji su zainteresirani da na bilo koji način da budu povezani s tom zajednicom. Isto tako, religijska zajednica ima obvezu predstavljanja onoga što jeste, tj. definiranja i objašnjavanja učenja koje predstavlja, čuvanja od bilo kakvih formi zastranjivanja i zloupotrebe. Da se kratko referiram i na naslovnu temu povezanosti religioznosti s politikom i ulogom religijske zajednice u politici, neophodno je zadržati moralnu osjetljivost na pojave koje nas okružuju. Religijske zajednice, kroz svoje teološko učenje koje rezultira djelovanjem na terenu, reagiraju na zloupotrebe religije, čuvaju moralni temelj i nikako ne smiju dozvoliti da bude objekt manipulacije političkih predstavnika, vezano čak i za nešto tako strašno poput ratnih zločina. Treba li uopće naglasiti kako nas dug put čeka na ovom polju na našim prostorima?
Naravno, na tom putu potrebna je određena doza spremnosti na reakcije u kojima se naziru određene predrasude, no to možemo nazvati gotovo pa neizbježnim. Najbolji dostupni lijekovi protiv govora mržnje, predrasuda ili nečeg sličnog su edukacija, razgovor, druženje, otvorenost… Ti lijekovi nisu savršeni i neće uvijek djelovati, ali su najbolja opcija koja zahtijeva neumorno zalaganje. Predrasude imaju duboke korijene, ne pojavljuje se govor mržnje sam od sebe, društvene mreže nude, kako se čini, pogodno tlo za bujanje predrasuda i govor mržnje iza lažnih profila, ali svjetlo razgovora, otvorenosti, edukacije i druženja uvijek moramo nositi sa sobom. Postpandemijsko vrijeme bit će vrijeme koje će zahtijevati to svjetlo više nego ijedno ranije vrijeme. Na nama je da pronađemo prave modele za to.